De theorie van de Single-Electron

Mijn vader is hoogleraar in de Natuurkunde. Ooit werkte ie aan de universiteit hier in Enschede maar is inmiddels naar Spanje verhuisd. Ik snap heel weinig van wat ie doet. Ik weet ook het onderwerp van de spreekbeurt die ie gehouden heeft naar aanleiding van zijn promotie tot hoogleraar niet meer. Het was zeker geen tot de verbeelding sprekend college zoals dat van Robbert Dijkgraaf geweest, want dan zou ik het me nog wel kunnen herinneren. Overigens hoop wel dat zwarte gaten niet echt bestaan omdat de ruimte al zwarter dan zwart is. Pas nadat ie hoogleraar is geworden is ie begonnen met een onderzoek naar zogenaamde 'Single-molecules' . En vooral ook het licht dat deze zouden uitstralen. Als je moleculen en atomen vergelijkt met zonnestelsels is het verschijnsel van moleculair licht denk ik best verklaarbaar. Als je bedenkt dat de kernen van atomen en molekulen vergelijkbaar zou zijn met de zon of een andere ster. Erg duidelijk is mij niet wat ie met z 'n onderzoek had willen bereiken. Soms denk dat het belangrijkste doel was om aan te tonen dat mijn theorie van de single-elektron onjuist is. Mijn theorie houdt in dat planeten vergelijkbaar zouden zijn met electrons in een andere dimensie. Op hun beurt zou elektronen uiteindelijk ook weer bestaan uit een soort elektronen of planeten in weer een andere dimensie. Op die manier zou de materie oneindig klein zijn. In de andere richting zou het heelal op zijn beurt oneindig groot zijn.

Eigenlijk zoek ik en vrijwilliger die mijn theorie wel serieus wil onderzoeken. Daarbij zou ie een elektron onder de microscoop zichtbaar moeten maken. Er bestaan wel microscopen die ze 'electronen-microscopen' noemen, maar of er ook echt een elektron mee kunt zien weet ik niet. Eigenlijk zou ik een elektron willen vangen of erop landen om te kijken of er echt overeenkomsten zijn met planeten. Hoe chemische reacties eruit zien op het niveau van elektron is misschien ook wel grappig. Eigenlijk zou ik zodanig ver op die elektron in willen zoomen tot je weer opnieuw een elektron in een andere dimensie tegen komt, dit om mijn theorie te kunnen onderbouwen. Eigenlijk zou dit experiment oneindig lang kunnen duren. Ik weet niet in welke mate dit onderzoek, als het er al ooit komt, het handig zou zijn als je met ruimteschepen met warpaandrijving door het heelal gaat vliegen. Misschien leer je met elektronen onderzoek wat over wat als je door het heelal vliegt zoal tegen kunt komen.

aarde.jpg - 10.66 kb

Die vader van mij illustreerde zijn zogenaamde molekulair licht ooit met gekleurde kerstverlichting. Disco lampjes van het internet zoals hierboven voldoen denk ik net zo goed.

Onze planeet aarde is een erg mooie 'elektron' waar we erg zuinig op moeten zijn. Bij de theorie van de single elektron moet ik opmerken dat ons zonnestelsel waarschijnlijk erg stabiel is vergeleken met andere stelels. In ons zonnestelsel hebben een aantal planeten zoals Aarde en Mars en onze maan een oppervlakte waar je op kunt lopen en hebben planeten een redelijk cirkelvormige baan om onze zon. In andere zonnestelsels zal dit waarschijnlijk anders zijn. Dit betekent dus heel onregelmatige banen om de kern met plotselinge 'verspringingen' en met planeten die gasvormig zijn en dus niet beloopbaar. Ik denk dat dit slecht nieuws is voor de mogelijkheden van buitenaards leven, tenzij er bacterien wonen in die wolken. Men moet maar erg zuinig zijn op de aarde en in de toekomst geldt dit ook voor Mars. Ik verwacht dat het een groot wonder is als er een andere planeet behalve Mars gekoloniseerd kan worden. Moeder natuur is niet zo heel netjes en maakt nooit twee dingen hetzelfde. Dit geldt ook van elektron tot elektron.