Vliegtuigen en ruimteschepen

Ik mag graag grote dingen ontwerpen, zo heb ik een keer een Mars-raket met terugkeer mogelijkheid uit een stuk ontworpen. Het valt nog mee dat de gehele combinatie maar 160 meter hoog is. Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk onderdelen van bestaande raketten her te gebruiken. Dit zijn voornamelijk alternatief op elkaar gestapelde onderdelen van de Saturnus 5 maanraket namelijk: twee eerste trappen en twee tweede trappen van die bewuste maanraket. Acht nieuwe booster raketten zouden gebruikt moeten worden voor lift-off vanaf aarde. Het is niet de bedoeling dat die elkaar raken tijdens het afwerpen. Een 'eerste trap' om uit de baan om aarde te komen de andere om het geheel een duw naar Mars te geven. De twee tweede trappen zijn bedoeld voor de terugkeer. Bij een marsmissie zouden de twee tweede tappen in een baan om Mars geparkeerd worden. De een wordt gebruikt om uit een baan om Mars de komen de ander voor de reis naar huis. Ik heb mijn marsraket de Olympus-One genoemd. Er zijn in verleden overigens creatievere scenario' s bedacht voor een marsmissie waarbij minder zware raketten gebruikt zouden worden.

De capsule met het bemanningsverblijf is het ingewikkeldste onderdeel van de hele combinatie. het is een kegelvormig ruimteschip geheel bedekt met tegels die ook op de Space-Shuttle zaten. Het is vooralsnog voorzien van vier motoren waar de space-shuttle-orbiter er drie van had. De motoren en uitlaten zijn ongebouwd. De reden hiervoor is dat ze dan beter beschermd zijn tijdens de afdaling naar een planeet. De uitlaatpijpen afdekken met luiken is ook een optie omdat er anders nogsteeds de kans op motorschade te groot zou zijn. Ik heb dit ruimteschip de Hercules-Shuttle genoemd. Het kan zonder raket ook zelfstandig naar het international space station vliegen. Ik heb geprobeerd het bemanningsverblijf zo groot mogelijk te maken. De diameter is zeven meter maar is ook behoorlijk hoog. Bovenin had ik hangmatjes voor acht astronauten bedacht onderaan is een woonkamer.

Een groot de deel van het totale volume van de Hercules -Shuttle is gereserveerd voor brandstoftanks. Voor een marsmissie met terugkeer naar aarde is een herbruikbaar ruimteschip erg handig om er tijdens de missie twee landingen op een planeet uitgevoerd zouden moeten worden. Voor de landing wil ik zowel parachutes als de motoren om af te remmen gebruiken.

Ik weet wel dat NASA bezig is met een nieuwe ruimtecapsule: de Orion en een nieuwe raket: het space-launch-system (SLS). Hoe ze hadden gedacht met deze raket ooit naar mars te vliegen weet ik niet.  Naar de maan vliegen hiermee zal nog wel lukken. De Orion capsule is groter dan de oude Apollo capsule en er kan wel een nog te bouwen maanlander meegevoerd worden. Beiden zullen met dezelfde raket gelanceerd moeten worden en elkaar met rendez-vous aan elkaar gekoppeld moeten worden. Voorlopig zou de nieuwe raket denk ik alleen de plaats van de Space-Shuttle innemen en naar het ISS vliegen.

Boven het toekomstige space launch system. Het is misschien wel een beetje duur om een raket die ontworpen is als maanraket voor vluchten naar het ISS te gebruiken.

Hiervoor is voor mijn idee de extra capaciteit van de Orion wel nodig omdat er inmiddels zes astronauten in het ISS zitten. In de Orion kunnen zes of vier astronauten mee. Om naar het ISS te vliegen zou voorlopig een Apollo capsule op Satusnus 1b raket ook prima voldoen. Deze beiden zijn echter allang afgedankt. De Russische Sojoez die op dit moment wordt gebruikt is net zo oud. De draagraket waarop deze gelanceerd wordt is volgens mij rechtstreeks afgeleid van die van Joeri Gagarin. Omdat er inmiddels al zes man in het ISS zitten hebben ze dan in geval van evacuatie twee Sojoez capsules nodig. Een Orion permanent aankoppelen zal misschien veiliger zijn.

Een enkele reis naar Mars met een raket zou ongeveer een jaar duren. Of het leuk is om al die tijd ingeblikt te zitten in een ruimte capsule weet ik niet. Of NASA iets bedacht heeft om meer ruimte te creeren in de Orion weet ik niet. Er moeten ook niet te veel man in die capsule zitten drie is denk ik wel genoeg denk ik, en die drie moeten wel de beste vrienden zijn. Een goed infight entertainment system is denk ik wel belangrijk. Een grote flatscreen en heel veel DVD 's zou handig en wel leuk zijn. Een probleem is dan wel de energie want zonnepanelen werken zo ver weg waarschijnlijk niet goed meer. In het huiskamertje van de hercules shuttle kun je op zich wel mooi TV kijken. Als capaciteit van de accu' s voldoende is tenminste. Een aggregaat inbouwen zou misschien wat zijn. Een internet verbinding is ook heel moeilijk. Als je op Mars radio contact probeert te maken met aarde duurt het twintig minuten voor je signaal aan komt. Het duurt dan nog eens twintig minuten voor je antwoord krijgt. Er zijn best wel veel vrijwilligers die een enkele reis naar Mars aangeboden zouden willen krijgen. Je bent dan denk in een klap beroemd. Of je daar dan op Mars veel van mee krijgt is wat anders. Astronauten die met een hercules shuttle naar mars vliegen komen voor mijn idee een heel stuk fitter aan als astronauten die met een Orion shuttle vliegen. Vooral als in de Hercules shuttle een loopband aanwezig is.

Of het op Mars een beetje leuk is weet ik niet. De atmosfeer bestaat op mars voor 95% uit koolstofdioxide, bomen ademen dat in en ademen zuurstof weer uit, voor zover ik weet. Mensen en dieren ademen zuurstof in en koolstofdioxide uit. De grond op Mars zou misschien wel eens redelijk vruchtbaar kunnen zijn. Deze heeft namelijk een roestbruine kleur en is misschien sterk ijzerhoudend. Voor een boom is dat als spinazie is voor Popeye. Het enige probleem is dat de grond extreem droog is. Als er ooit mensen landen op mars dan zouden die misschien hun eigen eten moeten verbouwen. Verder zijn er stukken op mars die op de Grand-Canyon lijken. De hoogste berg van ons zonnestelsel bevindt zich ook op Mars dat is de Olympus-Mons deze berg is tevens een vulkaan. De temperatuur is soms wel een beetje aan de lage kant. Als mensen op Mars, zoals ik soms gedroomd heb,  gewoon kunnen ademen en de temperatuur is ook niet onaangenaam dan zou ik Mars willen gaan koloniseren, dat is goed voor de economie en de werkgelegenheid. Ik zal wel geen vrijwilligers vinden die op Mars rond willen lopen zonder ruimtepak voor de eerste keer.

Tegen de tijd dat die marsraket er is is ie denk al verouderd want ik heb ook een familie van ruimtevliegtuigen verzonnen waarmee ik een lijndienst naar Mars zou willen openen. Dan zou je met de KLM naar Mars kunnen. Ik noem mijn familie van ruimtevliegtuigen de Droit-maritime-Spac-class. Deze vliegtuigen zijn erg grote jumbo-jets. De capaciteit varieert van 2500 tot 100000 in all-ecomomy uitvoering. Als er ook business class komt dan zal het aantal zitplaatsen natuurlijk fors omlaag gaan. Bovenop het genoemde aantal passagiers is ook een fors vrachtruim aanwezig waarin zeecontainer formaat laadkisten vervoerd kunnen worden. Dit laadruim zit bovenin en is bereikbaar via grote luiken in het dak onderin is nog ruimte voor tax-free shops. Om de zogenaamde turn-round time op luchthavens zo veel mogelijk te beperken is achteraan een loading-ramp aanwezig als hoofdingang. Deze geeft toegang tot meerdere dekken. Bij huidige vrachtvliegtuigen is dat niet het geval. Het vliegtuig zou achteruit in moeten kunnen parkeren zonder hulp van andere voertuigen. De loading-ramp van deze ruimteschepen is denk wel complexer. Ik weet nog niet zo goed hoe ik er kleppen in moet maken om meerdere dekken te ontsluiten, zowel als hellingbaan vanaf maaiveld niveau als op terminals met meerdere niveaus die toegang geven tot de vliegtuigen. De kleinste variant van mijn vliegtuigen heeft op het breedste gedeelte van de romp achttien stoelen naast elkaar. Daarna ben ik zogenaamde box-vleugels gaan toepassen en werd de romp langer. Toen ben ik er ook een double-bubble variant van gaan maken. Toen kwam er ook een zogenaamde mid-plug variant bij die ook extra dekken heeft en daardoor ongeveer dezelfde proporties heeft als de eerdere variant. De grootste variant is een quattro bubble met nog meer dekken.

Airbus heeft inmiddels ook een future concept plane bedacht, met grote transparante delen in de romp. Hiervoor wil men een nog uit te vinden transparant carbon fibre materiaal gebruiken. Ik heb in mijn jumbojet ook op een aantal plaatsen grote ramen bedacht. Ook zou ik transparant carbon-fibre kunnen gebruiken voor de ondersteunings tussenwanden in de romp om ook daglicht middenin de romp te kunnen verkrijgen. Ik hoop dat men door gaat met die ontwikkeling van transparante  carbon fibre

\

ik heb een hopeloos experimentele fantasie motor voor mijn ruimteschip verzonnen. Die motor werkt alleen als je water in waterstof en zuurstof kunt splitsen met elektriciteit. In die motor wordt het met elektriciteit gemaakte gasvormige waterstof en zuurstof mengsel in een verbrandingskamer ingespoten.  De feitelijke voortstuwing vindt plaats zoals bij een raket. De uitlaatgassen worden langs een turbine geleid die elektriciteit op wekt. Daarna komt het gas op een gekoelde uitlaat terecht en wordt weer water. De warmtepomp die de uitlaat koelt levert zijn warmte aan de verbrandingskamer en zijn koelte aan de afgesloten uitlaat. Om het water rond te pompen moeten er ook een stel compressoren aanwezig zijn. Vanaf de uitlaat wordt het water weer naar de verbrandingskamer gepompt en weer gesplitst in zuurstof en waterstof. De ontsteking zou ook met elektriciteit plaats moeten vinden

Ik zou een experiment kunnen doen om erachter te komen of bovenstaand idee werkt. Ik zou een afgeknipte stekker aan de ene kant in het stopcontact kunnen doen en aan de andere kant een beetje strippen en onder een kraan met stromend water kunnen houden. Ik hoop dat er dan een grote gaswolk ontstaat en dat als je daar een vuurtje in houdt dat dat dan een grote plas water oplevert. 

Ik durf dit experiment niet goed uit te voeren omdat het misschien gevaarlijk is en omdat ik er niet achter wil komen dat dit idee misschien niet werkt. Ik heb andere manieren geprobeerd te vinden om een antwoord te krijgen, zo lijkt deze motor wel iets weg te hebben van een omgekeerde brandstofcel. Met brandstofcellen kun je uit water en zuurstof elektriciteit opwekken. Een brandstofcel kan genoeg elektriciteit opwekken om een bus te laten rijden. Ik heb het ook vergeleken met kernfusie energie en de zon. Kernfusie energie vindt op een heel andere manier plaats, maar toch denk ik dat mijn motor iets weg heeft van de zon. Het is een soort perpetimum mobile. Zoiets is nog nooit gelukt maar de zon is wel een soort perpetimum mobile anders zou allang uit zijn gegaan en was het nu heel donker. De motoren moeten natuurlijk wel van aan-uit functie voorzien worden. Daarnaast zou de motor zowel naar voor als naar achteren stuwdruk moeten geven. Als de uitlaten naar beneden zijn gericht zou het vliegtuig verticaal op moeten kunnen stijgen.

Ik heb ook een theorie over met heelal en de materie verzonnen. De aarde zou een elektron in een andere dimensie zijn. Het heelal is te vergelijken met een atoom. Er bestaan denk ik ook grotere moleculaire zonnestelsels en kleinere atoom zonnestelsels. Een elektron zou vergelijkbaar zijn met een planeet. De materie zou oneindig klein zijn en het heelal oneindig klein. Een wonderlijk effect zou zijn dat er ineens veel met licht zou zijn als je met een ruimteschip uit het materiaal waar onze planeet deel van uit maakt in een atmosfeer zou vliegen. Om mijn theorie van de 'single-elektron' te bewijzen zou er een microscoop ontworpen en gebouwd moeten worden waarmee je elektronen kunt zien. Er bestaan wel microscopen die ze elektronen microscopen noemen maar dar kun je volgens mij geen elektronen door zien. Als je echt een elektron wilt zien moet volgens mij een ontzettende microscoop-telescoop  bouwen want het heelal is enorm groot en elektronen enorm klein.

Aan het feit dat mijn vader professor in de technische natuurkunde is heb ik in dit kader helemaal niets. Hij heeft mijn theorie van de single elektron allang naar het rijk der fabeltjes verwezen en is iets gaan doen wat ie 'single-molocules' noemt. Hij was ooit ook bezig met licht dat uit moleculen zou komen. Volgens mij kan er wel licht uit moleculen stralen als de molecuulkern vergelijkbaar is met de zon en de sterren. Dat van die single-molecules is al een tijd geleden hij is inmiddels naar Spanje vertrokken en de faculteit waar ie ooit werkte bestaat niet meer. Eigenlijk hoop ik stiekem dat die Spanjaarden het een stuk leuker en gemakkelijker gaan krijgen als hij zich er niet meer tegenaan bemoeit.

Ik hoef mijn eigen idee niet op te geven vind ik zelf al zal ik dus een andere vrijwilliger moeten zoeken die wel iets in dit onderwerp ziet. Met de locatie waar dat onderzoek plaats zou moeten vinden is wat aan de hand want het zal denk ik niet gewoon op de UT gebeuren ik heb zelf dus ook nooit aan de UT gestudeerd. Via een idiote gedachten kronkel is de huisartsen praktijk in Glanerbrug een Natuur en Wetenschapsmuseum geworden dit komt dan denk in een nieuw gebouw terecht dat de plaats van de huidige zwarte doos zou innemen. De apotheek komt wel terug overigens. Ik heb het gebouw wel een stuk groter gemaakt met een Rietveld stijl paviljoen op het buurperceel dat min of meer braak zou liggen. Daarna heb ik de zaak ook onderkelderd en een dierentuin toegevoegd. Schoenhersen heeft ooit de hele omtrek in kaart gebracht maar ik heb die gegevens niet. Hij had die gegevens allemaal niet nodig voor dat relatief kleine gebouw, maar waar ik mee bezig ben geweest is een beetje uit de hand gelopen.

Mijn ruimteschepen hebben ook een bijzondere vleugel die ik blended-box-wing noem. Eigenlijk heeft het vliegtuig daardoor vier vleugels die met wing lets met elkaar verbonden zijn. Ik heb die vleugel willen testen bij de modelbouwclub. ik heb een keer een werpmodelletje gemaakt dat ongeveer deze vleugelopstelling heeft. Het had een aantal dinbgen niet zoals geen lood en was niet uitgebalanceerd de romp was een balsa stok die nar achteren taps was geschuurd. Ik moet er denk ik nog een keer een variant van maken die je af kunt schieten met een elastiekje. Dan moet ik een nokje eraan maken waar het elastiekje achter kan haken. Ze zijn bij de modelbouwclub niet erg overtuigd ze zien er geen voordelen in. De voordelen zijn vooral dat er een vliegtuig mogelijk is met veel compactere proporties. Daarnaast geven vier vleugels redelijk wat stabiliteit. Straks heeft ie ook nog een onnozele verklaring daarvoor verzonnen. 'Een stoel met vier poten zit toch ook een stuk beter als een stoel met twee lange en twee korte poten?'. Ooit hoop ik een keer een model met deze vleugelopstelling te maken die buiten op het open veld kan vliegen, omdat ik niet weet hoe ik dat zou moeten aanpakken zal daar wel niet veel van terecht komen. Een ribbenblokje maken voor vleugels met een pijlstelling is denk ik toch te moeilijk rechte vleugels zijn toch een stuk eenvoudiger. Als het mogelijk is dan zou ik voor deze vleugel een indeling met ribben willen maken die licht en toch sterk is. Aangezien mijn vliegtuig geen brandstof in de vleugels hoeft te vervoeren zou ik die vleugels uitvergroot natuurlijk zo aan het echte vliegtuig kunnen plakken. Als verdere gewichtsbesparing zou ik misschien de vleugels vullen met helium. Waterstof of een vacuum zijn minder geschikt. Een model met een pijlvleugel zou geen voordelen hebben. Een pijlvleugel is iets voor straaljagers. Ik zou beter een normaal model kunnen bouwen en niet zoiets geks of experimenteel. Alleen al de romp zou al erg vreemd zijn omdat het een lat of een hele lange buis zou worden, van een staartboom is geen sprake. Ik wil er ook geen lood op hebben zware onderdelen zoals misschien een timer zouden op het zwaartepunt moeten komen, net als de starthaak. Ik zal het voorlopig maar bij eenvoudige werpmodelletjes houden.

Ik zit nogsteeds vaak te dromen dat John Leahy en misschien ook Charles Champion bij mij op bezoek komen. Ik heb geen gelikt 3D filmpje om te laten zien, alleen met AutoCad getekende 3-zijden aanzichten en plattegronden van de de dekken en een aantal doorsneden. Deze moeten misschien zelfs nog aangepast worden. Ik hoop toch wel op een betere reactie dan: This is a total waste of my time it is too big, too expensive en too much of a Dreamliner. Enorme vliegtuigen zijn de laatste tijd toch al moeilijk aan de straatstenen te slijten, want de A380 verkoopt ook slecht. Hoe dat met mijn monsterjets zou moeten weet ik niet.

Bij mijn ruimteschepen zullen er ook problemen ontstaan met het vervoer van onderdelen met name die van de romp want die is aanmerkelijk breder als die van de A380. De romp ook in lengterichting delen en zo meer dan twee keer zo veel vrachtwagens gebruiken is misschien toch niet de oplossing op de een af andere manier zo het 'tussenschot in de romp dan dubbel uitgevoerd worden en dat wil ik eigenlijk niet. Ik denk dat de romp in wand en vloer panelen verdeeld moeten worden. Deze passen wel op vrachtwagens want deze delen zullen nogsteeds behoorlijk groot zijn. Als die delen in een Beluga passen heb je geluk. Onderdelen bovenop een ander vliegtuig vastsjorren en op die manier vervoeren is een beetje vreemd. Uiteindelijk denk dat mijn ruimteschepen hun eigen onderdelen moeten gaan vervoeren. Ze zijn eigenlijk niet ontworpen voor het vervoer van grote dingen. Misschien wil ik de vloer tussen dek 1 en 2 uitneembaar maken om die reden. Die ruimteschepen van mij zijn dus behoorlijk groot en vragen waarschijnlijk om een enorme assemblage fabriek. De enige reden waarom ik die fabriek in Baikonur zou willen bouwen is dat de Russen daar al hun ruimtespullen hebben en ook heel veel ruimte voor hu space-junk. Sommige onderdelen van die ruimteschepen zijn een beetje Antonov achtig. Dit geldt met name voor het landingsgestel, dit is op dat van de Antonov 225 gebaseerd maar dan met erg veel meer wielen. In eerste instantie had mijn ruimteschip veel weg van een vrachtvliegtuig een hoogdekker met een loading ramp achterin. Het is eigenlijk een multi-levelled loading ramp. De precieze constructie hiervan weet ik nog niet. De loading ramp is de hoofd ingang en zou de turn-round time zo kort mogelijk moeten maken. Een andere manier om grote vracht te vervoeren is het aanhaken van grote vrachtbakken via de zogenaamde space-backpack. Hierin kunnen ook extra zuurstof en motoren meegevoerd worden. daarachter kunnen nog extra vrachtbakken aangehaakt worden. Een dergelijke combinatie noem ik de 'Space-train'. Het is wel een beetje een optimistische gedachte maar ik wil echte huizen gaan bouwen op Mars, gebouwd van stenen en beton. Deze huizen zijn dan wel extra zwaar geisoleerd vanwege vermeende lage temperaturen op Mars. Als het echter in de winter min140 graden celsius wordt op Mars is het waarschijnlijk beter terug te keren naar aarde. Of anders hamsteren en jezelf opsluiten in je huis.

Ik heb ook nog een paar vliegtuigen met gewone straal motoren ontworpen dit zijn de Boeing 797 en 117. Eigenlijk zijn dit supersonische jumbojets.

 links onder: vergelijk Apollo-Orion capsule                       midden onder: indeling Orion capsule met vier of zes man.                                                     rechts onder: international spacestation                                      

Onder: planeet mars